نقد عقل محض

کانت در نقد عقل محض، میان شناخت تجربی (a posteriori) که از طریق حواس و تجربه حاصل می‌شود و شناخت پیشینی (a priori) که مستقل از تجربه است، تمایز قائل می‌شود. او همچنین نظریه‌ی "پدیدار (Phenomena) و نُومِن (Noumena)" را ارائه می‌دهد، که به تفاوت میان آنچه در تجربه‌ی انسانی قابل درک است و آنچه فراتر از تجربه‌ی حسی باقی می‌ماند، اشاره دارد. یکی از مهم‌ترین مفاهیم این کتاب، "استعلایی (Transcendentalism)" است که کانت از آن برای توضیح اینکه چگونه ذهن انسان داده‌های حسی را پردازش کرده و به شناخت می‌رسد، استفاده می‌کند. او استدلال می‌کند که شناخت ما از جهان نه صرفاً وابسته به تجربه است و نه کاملاً از عقل محض ناشی می‌شود، بلکه ترکیبی از این دو است. این کتاب یکی از ستون‌های اصلی فلسفه‌ی مدرن محسوب می‌شود و خواندن آن برای هر کسی که به مباحث عمیق فلسفی و معرفت‌شناسی علاقه دارد، ضروری است.